Wartość celna to inaczej wartość towaru wraz z wszelkimi kosztami dodatkowymi. Oblicza się ją na potrzeby celne, a dzięki niej można wyliczyć należności celno-podatkowe – zgodne z aktualną taryfą oraz przepisami prawnymi. Stosuje się ją do celów wspólnej taryfy celnej, ustalonej w przepisach unijnych. Jest bardzo ważna, ponieważ bezpośrednio wpływa na ustalenie należności przewozowych tych towarów, które importowane są do państw należących do Unii Europejskiej. Oczywiście dla krajów członkowskich UE obowiązuje taka sama taryfa celna i takie same zasady dotyczące importu oraz eksportu towarów.
Przepisy dotyczące wartości celnej w krajach Unii Europejskiej, które znajdują się w różnych rozporządzeniach, określają sześć metod ustalania wartości celnej:
Zasadnicza podstawa wartości celnej towarów, a więc rzeczywista kwota zapłacona albo należna. Jest ona wynikiem swobody zawierania umów handlowych pomiędzy krajami członkowskimi Unii Europejskiej, które mogą dowolnie negocjować między sobą ceny sprzedawanych lub kupowanych towarów.
Kiedy wartość celna nie może zostać ustalona metodą wartości transakcyjnej, konieczne jest skorzystanie z innych metod. Pierwszą jest metoda, w której wartość celna ustalana jest w oparciu o wywożone z UE lub przywożone towary w tym samym lub podobnym czasie. Towary identyczne to takie, które powstały w jednym kraju i posiadają takie same parametry, tj. renomę, jakość oraz cechy fizyczne.
Metoda podobna do poprzedniej, jednak różni się w niej przedmiot – towary podobne to takie, które powstały w jednym kraju, ale nie mają wszystkich cech wspólnych, a tylko niektóre. Pozwala to jednak pełnić im takie same funkcje i być stosowanymi jako zamienniki – towary podobne posiadają ten sam znak handlowy, są tej samej jakości i posiadają podobne opinie użytkowników.
Kiedy żadna z powyższych metod nie może zostać zastosowana, wartość celna obliczana jest metodą dedukcyjną, opartą na wartości transakcyjnej towarów podobnych, które zostały wywiezione lub przywiezione w podobnym czasie. Od ceny jednostkowej należy jednak odjąć marżę, koszty transportu oraz należności przewozowe.
Gdy poprzednie metody nie mogą zostać zastosowane, korzysta się z wartości kalkulowanej, równej kosztom lub wartości materiałów i produkcji, kosztom transportu i ubezpieczenia itp.
Ostateczna metoda, która opiera się na danych i środkach dostępnych w Unii Europejskiej.